ΤΟΙΧΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ Ο ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ "ΕΥΘΥΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ"

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σε ανακοίνωσή της επισημαίνει ότι η αδυναμία απόδοσης ποινικών ευθυνών σε πολιτικά πρόσωπα οφείλεται στο τείχος προστασίας που ορθώνει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών σε συνδυασμό με τη κομματική χειραγώγηση της δικαιοσύνης.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία υπενθυμίζει ότι ο εκτρωματικός νόμος περί ευθύνης υπουργών ψηφίστηκε επί υπουργίας Φίλιππου Πετσάλνικου το 2003, λίγο πριν την κατάρρευσή του ΠΑΣΟΚ, ώστε να αποφύγουν στελέχη του τη φυλακή.
Ο νόμος αυτός στηρίζεται στο εξίσου εκτρωματικό άρθρο 86 του Συντάγματος που εισηγήθηκε ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος κατά τη διάρκεια της αναθεώρησης του Συντάγματος το 2001.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι ο νόμος περί ευθύνης υπουργών είναι πλέον ανενεργός λόγω της θέσεως σε ισχύ των Διεθνών Συνθηκών(*) κατά της Διαφθοράς που σύμφωνα με το Άρθρο 28.1 του Συντάγματός μας έχουν υπερνομοθετική ισχύ και για τον λόγο αυτό ενσωματώθηκαν στην Ελληνική νομοθεσία με τους νόμους 3560/2007 και 3666/2008. Επομένως οι όποιες εκκλήσεις περί κατάργησής του νόμου περί ευθύνης υπουργών είτε γίνονται από άγνοια, ή εκ του πονηρού…
Ανεξάρτητα όμως της ισχύος, ή μη, του νόμου αυτού έχει αποδειχθεί ότι η Βουλή είναι παντελώς ανίκανη να διερευνήσει και να αποδώσει δικαιοσύνη για ποινικές υποθέσεις των μελών της, ενώ όποτε το επιχειρεί υπερισχύουν είτε πολιτικοί υπολογισμοί ή μια διακομματική αλληλεγγύη συγκάλυψης.
Επιπλέον, η θεσμοθετημένη εξάρτηση της δικαιοσύνης από την εκάστοτε κυβέρνηση ακυρώνει τον ρόλο της καθώς η οποιαδήποτε εμπλοκή της σε ποινικές υποθέσεις πολιτικών προσώπων συνοδεύεται πάντα από δίκαιες ή άδικες κατηγορίες περί εξυπηρέτησης πολιτικών σχεδίων.
Για τους λόγους αυτούς, η Φιλελεύθερη Συμμαχία διεκδικεί την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, μέσω της ανάδειξης της ηγεσίας της από διευρυμένη πλειοψηφία της Βουλής και όχι μέσω διορισμού της από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Η μη δέσμευση από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, επί αυτού του κομβικού για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης ζητήματος, συνιστά κραυγαλέα ομολογία της επιθυμίας τους να συνεχίσουν να διατηρούν τη δικαιοσύνη χειραγωγημένη ώστε να εξυπηρετούν ατιμώρητα τα άνομα κομματικά τους συμφέροντα.