"ΑΦΕΛΦΙΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ"

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΚΑΜΙΑ.. ΘΕΡΑΠΕΙΑ!

Γράφει ο Θύμιος Παπανικολάου

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3750

Οι αγώνες γίνονται τόσο πιο λυσσώδεις και τα μίση τόσο πιο μεγάλα όσο περισσότερα «συγγενικά» στοιχεία έχουν τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα: όταν οι αντίπαλοι έχουν βγει από την ίδια ιδεολογική μήτρα…

Αυτό οφείλεται, κυρίως, σε τούτο το γεγονός: από τον καθαρό αντίπαλο, τον ανοικτό «εχθρό» δεν περιμένεις καμία «κατανόηση». Δεν έχεις καμία οποιαδήποτε σύνδεση μαζί του, κανένα «συναισθηματικό» δέσιμο. Μεταξύ ανοικτών και δεδηλωμένων αντιπάλων υπάρχει ο ψυχρός πόλεμος που σε όρους ψυχολογικούς εκφράζεται με αδιαφορία και ηθική αναισθησία.
Το ότι μισούν το ΡΕΣΑΛΤΟ με τόση λύσσα οι «ακροαριστεροί» και γενικά οι μεταλλαγμένοι «αριστεροί» οφείλεται ακριβώς σε αυτό: έχουμε βγει από την ίδια ιδεολογική ρίζα και έχουμε ζυμωθεί μέσα σε κοινούς κοινωνικούς αγώνες.

Σε αυτό ακριβώς το γεγονός οφείλεται και η δική μας ιδιαίτερη επιθετικότητα προς αυτήν τη μεταλλαγμένη «αριστερά»:

Είμαστε ιδιαίτερα φορτισμένοι με την «προδοσία» της λόγω των ιδιαίτερων «συγγενικών» δεσμών.

Θεωρούμε αυτή την «αριστερά» την αποκλειστικά υπεύθυνη για το κατάντημα της κοινωνίας και των Κινημάτων…

Το ίδιο γίνεται και σε άλλους ιδεολογικούς χώρους μεταξύ των «συγγενών».

Τα κόμματα εξουσίας

Τα κόμματα εξουσίας, όπως και όλα τα κόμματα του καθεστωτικού τοπίου είναι παντελώς διαβρωμένα σήμερα από τα ισχυρά κέντρα της οικονομικής εξουσίας. Η υπονόμευση αυτών των κομμάτων από τα πολυεδρικά δίκτυα της «διαπλοκής» τους (ποικίλων κέντρων και υπηρεσιών) έχει φθάσει στα έσχατα όρια.

Τα κόμματα, σήμερα, βρίσκονται σε βαθιά σήψη και αποσύνθεση.

Αυτά τα δεδομένα έχουν ισοπεδώσει ολοκληρωτικά την παραγωγή ιδεών και την πολιτική, συνακόλουθα γιγαντώνουν τις γραφειοκρατικές κλίκες, τις «προσωπικές πολιτικές», τα εσωτερικά φέουδα και όλα τα νοσήματα…

Με πιο απλά λόγια: Συσσωρεύουν και συμπιέζουν όλα εκείνα τα «υλικά» της εκρηκτικής τους διάλυσης, συνακόλουθα τα λυσσώδη «εσωτερικά» μίση τους.

Αν αυτά τα «αδελφοκτόνα» μίση (τα οποία περιγράφουμε στην εισαγωγή μας) δεν εκδηλώνονται σε ένα ανοικτό πόλεμο παρά μόνο σε εσωτερικές «μαχαιριές» (οι οποίες με τη σειρά τους πυροδοτούν παραπέρα αυτά τα «μίση»), οφείλεται στο γεγονός του κοινού συμφέροντος: Της νομής της εξουσίας!!!

Φυσικά αυτή η εύθραυστη «ενότητα» δεν μπορεί να διαρκέσει επί μακρόν.

Αργά ή γρήγορα θα επέλθει η έκρηξη…

Αυτό το γνωρίζουν τα πολιτικά επιτελεία του κεφαλαίου και γι’ αυτό όταν το πολιτικό σκηνικό έχει σαπίσει εντελώς, επιχειρούν να το αναπαλαιώσουν με ανασυστάσεις, με νέα κόμματα και νέα πρόσωπα…

Ανά πάσα λοιπόν στιγμή μπορεί να βρεθεί ο καταλύτης (μια μεγάλη εκλογική ήττα, π.χ.) και να ανοίξει το καπάκι της σήψης των κομμάτων και τότε βγαίνουν ανοικτά και σαν νεροποντή τα «μαχαίρια».

Αυτό συνέβη στο ΠΑΣΟΚ στην ήττα του 2007.

Αν δεν τινάχτηκε στον αέρα τότε το ΠΑΣΟΚ, αυτό οφείλεται στις υπεράνθρωπες προσπάθειες των ισχυρών κέντρων εξουσίας, που δεν ήθελαν να αρχίσει η αποδόμηση του πολιτικού σκηνικού από τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ: Αυτό θα πυροδοτούσε λαϊκές αφυπνίσεις αριστερόστροφες και κινηματικές.

Ωστόσο και τότε βγήκαν πολλά άπλυτα στη φόρα που γρήγορα κουκουλώθηκαν και αφανίστηκαν από τη δικτατορία των ΜΜΕ…

Για τη Ν.Δ. τα πράγματα είναι δραματικά

Η Ν.Δ., μετά την οργανωμένη και μεθοδευμένη (από τα κέντρα εξουσίας) συντριβή της έχει εισέλθει στην αφετηρία της διάλυσής της.

Δεν θα τύχει καμιάς «ασυλίας» και ανάλογης, με αυτή του ΠΑΣΟΚ, μεταχείρισης. Ο κύβος για τη Ν.Δ. έχει ριφθεί, με τη συγκατάθεση και του Καραμανλή: να αρχίσει η αποδόμηση του πολιτικού σκηνικού από την «αποδόμηση» και διάλυση της Ν.Δ.

Όλη η συσσωρευμένη και συμπιεσμένη αποσύνθεση αυτού του κόμματος, όλα τα «νοσήματά» του και τα εσωτερικά του «μίση» θα ξεπηδήσουν σαν ορμητικός χείμαρρος.

Η παροιμία «αδέλφια μαχαίρια» θα πάρει τις πιο βάρβαρες και καταγέλαστες μορφές. Αυτή την αποσυνθετική κατάσταση θα την υποδαυλίζουν περαιτέρω οι «νταβάδες» και θα την υπερτονίζουν μέσω του τελετουργικού, τηλεοπτικού θεάματος.

Θα γίνουμε μάρτυρες πολλών άθλιων και γραφικών επεισοδίων. Θα βγούνε πολλά στη φόρα. Θα δούμε θλιβερές συμμαχίες άνευ αρχών και δημαγωγικά τεχνάσματα ανυπόφορα και γλοιώδη.

Θα δούμε τους πολιτικάντηδες να ουρλιάζουν για ιδέες και ευθύνες, για πολιτικές συζητήσεις και ανασυγκροτήσεις: πολλοί «προστάτες» θα ξεπηδήσουν και πολλοί «λαγοί» των άθλιων παιχνιδιών που παίζονται, από κοινού με τα παπαγαλάκια των «νταβάδων» που ήδη πιάσανε δουλειά για την προώθηση της Ντόρας…

Οι πάντες θα κόπτονται για την «ενότητα» της παράταξης, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι καμία ενότητα δεν υπάρχει, ούτε μπορεί να υπάρξει σε μια παράταξη που έχει υπονομευτεί από τη διαπλοκή, τα εσωτερικά «φέουδα» και από την εσωτερική λειτουργία τού «αδέλφια μαχαίρια».

Πάντα η «ενότητα» προτάσσεται πριν από τη διάσπαση και πιο φανατικά από αυτούς που προωθούν τη δική τους επικράτηση με την «αποβολή» των άλλων…

Η πολιτική ιατρική δεν προβλέπει καμιά αυτό-θεραπεία για τη Ν.Δ. Υπάρχουν δυνάμεις μέσα σε αυτό το αποσυντεθειμένο κόμμα οι οποίες δεν μπορούν πλέον να συνυπάρξουν.

Απλώς το όλο ζήτημα είναι ποιος θα καταφέρει να χρεώσει τη διάσπαση στους άλλους…

Πάνω σε αυτό θα παιχτούν τα ποικίλα επεισόδια της διαδοχής…

Πάνω σε αυτό υλοποιούνται οι σχεδιασμοί προώθησης της Ντόρας…

Μία είναι η λύση: Η Κάθαρση.

Μια τέτοια κάθαρση, που έρχεται μέσα από τη διάσπαση, μπορεί «ζωντανέψει», να απεγκλωβίσει και να συγκροτήσει ιδεολογικά το «πατριωτικό» σώμα της Ν.Δ.
Οι συνθήκες, σήμερα για τη συγκρότηση αυτή είναι καταλυτικά ευνοϊκές.
Θα δούμε, αν ο Σαμαράς, μπορεί να διαβάσει σωστά τις απαιτήσεις των καιρών…