Πατριωτισμός-εντιμότητα-ανιδιοτέλεια, χαρακτηρίζουν την προσωπικότητα τού αγαπημένου φίλου και σεβαστού καθηγητή πού έφυγε από τη ζωή.
Διδάκτορας Πολιτικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Νεαπόλεως.
Καθηγητής στο «European University»
Πολυσχιδής πολιτική-επιστημονικη και δημοσιογραφική δράση.
Στην Ευρώπη ανέλαβε πολλαπλές πολιτικο-κοινωνικές πρωτοβουλίες στα πλαίσια του φοιτητικού κινήματος που ταρακούνησε την Γηραιά Ήπειρο την δεκαετία του 1960-70.
-- *********--
Υπήρξε ο πρώτος εκλεγμένος το 1962 στην ιταλική ΕΦΕΕ, στην FUAN και στο Μέτωπο Ευρωπαϊκής Νεολαίας.
-- *********--
Συνδέθηκε και αγωνίσθηκε με τα σημαντικότερα στελέχη των Ιταλικών, Γαλλικών, Βελγικών, Ιρλανδικών, Πορτογαλικών, Δανέζικων κ.α. Εθνικο-κοινωνικών και λαϊκών κινημάτων, με τους οποίους διατηρεί άρρηκτους δεσμούς φιλίας και συναγωνιστικότητας.
-- *********--
Μαθήτευσε μαζί με τον Φίνι (Αντιπρόεδρο και Υπουργό Εξωτερικών της Ιταλικής Κυβέρνησης), δίπλα στον Giorgio Almirante και την Λαϊκή Εθνικοκοινωνική Τάση (Ordine Nuovo) του Pino Rauti.
-- *********--
Από τα ιδρυτικά στελέχη της Costituente Europea (Ιταλία-Γαλλία-Ισπανία-Ελλάδα) που αργότερα οδήγησε στο Ευρωκοινοβούλιο.
-- *********--
Ιδρυτικό στέλεχος και στην Κ.Δ. της ΟΕΦΣΙ (Ομοσπονδία Ελληνικών Φοιτητικών Συλλόγων Ιταλίας).
-- *********--
Ιδρυτής και πρόεδρος (1967-1971) της θρυλικής LEGA-ΕΣΕΣΙ (Εθνικός Σύνδεσμος Ελλήνων Σπουδαστών και Νέων Επιστημόνων Ιταλίας-Δυτικής Ευρώπης) με 15.000 και πλέον μέλη
-- *********--
Η αγάπη του γιά την Ελλάδα και το μεγαλείο της, τον έφερε τα τελευταία 10 χρόνια, στη Πατρίδα του, αφήνοντας στην Ιταλία τις θέσεις, υψηλές γνωριμίες και μία άνετη οικονομική ζωή, παρά τις αντιρρήσεις της Ιταλίδας συζύγου του, Συλβάνας-Εκλαντίνα Τσερούλο.
-- *********--
Ήθελε να συμμετάσχει σε μία νέα προσπάθεια αναγέννησης της Πατρίδας του εντασόμενος σε ένα κόμμα, πού ίδρύθηκε αρχές του 2000, διεκήρυτε Πατριωτικές αρχές, «ρήξη και ανατροπή» και τα συναφή «παρελκόμενα», ως καί... τερπνά...!!!
-- *********--
«Ανακατεύθηκε --λόγω αγνών αισθημάτων και Πατριωτικής πρόθεσης-- με τα πίτουρα και τον φάγανε οι κότες»
-- *********--
Δυστυχώς, ένας --άν όχι ο μεγαλύτερος--υπεύθυνος σε αυτή την «άτυχη» συμμετοχή και «περιπέτειά» του στο προαναφερόμενο κόμμα, πού δεν βρίσκεται πλέον στη Βουλή, είμαι εγώ, ο... υπογράφων...!!!
-- *********--
Άν αμαρτία εξομολογουμένη δεν είναι αμαρτία, άς με συγχωρέσει ο Σπύρος.
--------------------------
Συλβάνα, Θανάση, Λεωνίδα, να ζήσετε και να τον θυμάσθε.
Αντίο, φίλε και σεβαστέ μου καθηγητή.
Να είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει
Θανάσης Μυλωνόπουλος
Μπράβο Θανάση για το μικρό αφιέρωμα στον φίλο μας Σπύρο. Να προσθέσω κι εγώ πρωτίστως τα θερμά μου συλλυπητήρια στη συζυγό του και στα παιδιά του και στη συνέχεια,να εκφράσω, οτι ήταν αγνός πατριώτης, αξιόλογος επιστήμονας, συνεπής φίλος, με ευρεία κοινωνικότητα, βαθυστόχαστος συνομιλητής και άνθρωπος της ανιδιοτελούς προσφοράς. Δυστυχώς αυτές τις αρετές τις τσαλάκωσε ο ξερόλας που του τις εμπιστεύτηκε ο μακαριστός Σπύρος. Ελπίζω τουλάχιστον να μη σκυλεύσει στη μνήμη του Σπύρου με εκείνα που συνηθίζει να λέει και να κάνει απο την εκπομπή του, χωρίς ντροπή σε τέτοιες περιπτώσεις. Αντίο φίλε, συναγωνιστή και συμπατριώτη Σπύρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας ανιδιοτελής φίλος έφυγε. Ένας φίλος, με τον οποίο συμπορευτήκαμε χρόνια πολλά στο Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό. Όταν δώσαμε σε αυτό το κόμμα τα αγνά αισθήματά μας για να το κάνουμε κυβέρνηση για το καλό της πατρίδας. Όμως, δυστυχώς, μας πρόδωσε όλους και περισσότερο όλων τον Σπύρο, ο αρχηγός. Ο άφιλος, ο αγνώμων και ο αχάριστος αρχηγός, ο οποίος δεν ήθελε ανθρώπους αγνούς, ανιδιοτελείς και πατριώτες σαν τον Σπύρο. Γι΄ αυτό και τον πούλησε με την Ευρωβουλή! Ε αρχηγέ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τον Σπύρο εκτός των πατριωτικών αγώνων, μας συνέδεε και η μεγάλη μας αγάπη για την Α.Ε.Κ. Εκτός της καρδιάς του την είχε πάντα στο χέρι του με το δακτυλίδι του Δικέφαλου Αετού.
Κάποτε στο σπίτι του στη Ζωοδόχου Πηγής, μου εκμυστηρεύτηκε την αγωνία για τα παιδιά του που ακολουθούσαν παντού την ΑΕΚ. Όπως, αγωνιούσε και μας συζητούσε την παλαιότερη περιπέτεια υγείας της γυναίκας του. Μετά τον αείμνηστο φίλο Γιώργο Παπαχριστόπουλο, άλλος ένας πατριώτης έφυγε! Να είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει φίλε Σπύρο! Αντίο σύνορκε!
Τα θερμά συλλυπητήρια μου στην οικογένειά του!
ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ......ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΣ....ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΟ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΝΝΟΕΙΣ ΣΙΩΠΗ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφή"ΕΧΕΙ ΜΟΥΤΡΑ" Ο ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΣ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΙΑΣΕΙ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ;
ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΛΕΡΩΝΕ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ ΣΠΥΡΟΥ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ.
ΣΙΩΠΗ ΑΠ ΟΛΟΥΣ......ΚΑΙ ΣΚΕΨΗ.....ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΑΙ....ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΟ esxatianasxesi blogspot.gr ΣΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ...ΣΠΥΡΟ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ...ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ...
ΑπάντησηΔιαγραφήKΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ. ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΑΓΝΩΜΩΝ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ ΝΑ ΣΕ ΔΙΕΓΡΑΨΕ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Θανάση. Σου διαβιβάζω τις ευχαριστίες της Συλβάνας, του Θανάση και του Λεωνίδα, της συζύγου και των παιδιών του αείμνηστου Σπύρου Σταθόπουλου, για τα καλά σου λόγια, τη διαχρονική αγάπη και το απόλυτο σεβασμό σου στον άνθρωπό τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά θέλω να πω, ότι ήταν ο ιδεολογικός μου δάσκαλος, ο φίλος, ο συγγενής, ο νονός της κόρης μου, ο σύντροφος και ο συναγωνιστής μου στους δρόμους και στους αγώνες της ζωής και της ιδέας
Ο Σπύρος ΠΕΘΑΝΕ έτσι ακριβώς όπως ΕΖΗΣΕ. Γενναίος, υπερήφανος, ΟΡΘΙΟΣ, χωρίς να σκύψει το κεφάλι ΠΟΤΕ και σε ΚΑΝΕΝΑΝ, παρά μόνο σε όσους αισθάνονταν ΣΕΒΑΣΜΟ. Σε όλη του τη ζωή πάλεψε σκληρά, αποδεικνύοντας ότι κι αυτός άξιζε αλλά και οι ιδέες του. Η ψυχή και το πνεύμα του θα μας συντροφεύει. Θα ΤΙΜΑΜΕ τη μνήμη του, όπως τιμούσε εκείνη των Ελλήνων και των Ευρωπαίων συναγωνιστών του στους δρόμους και τις πλατείες όλου του κόσμου.
Ο ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΕΧΘΡΟΥΣ, ΜΟΝΟ ΚΑΤΙ ΚΑΒΑΛΗΜΕΝΟΙ ΟΠΩΣ ΕΣΧΑΤΗ ΑΝΑΣΧΕΣΗ Η ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟ Ν.ΜΑΚΡΗΣ ΤΟΝ ΕΒΡΙΖΕ
ΑπάντησηΔιαγραφή