Γράφει ο Ανδρέας Μητσόπουλος
Δικηγόρος
Η πολιτική ζωή του τόπου από το 1974 και μετά, παρουσιάζεται εξίσου ταραγμένη με την περίοδο 1949-1974. Το φακέλωμα της μιας πλευράς, αντικαταστάθηκε από την απαξία και την κατασυκοφάντηση της άλλης,
πάντα μέσα στα πλαίσια που έθεσε η εθνική «συμφιλίωση» της Μεταπολίτευσης.
Την περίοδο που διανύουμε, δίπλα στα δεινά του παρελθόντος, ως προς το έλλειμμα δημοκρατίας, το οποίο δεν εξαλείφθηκε, ήλθαν να προστεθούν και άλλα. Η ανεργία αυξήθηκε, η εξωτερική πολιτική δεν βρίσκει διεξόδους, η εσωτερική ασφάλεια ομοιάζει με αυτήν της ζούγκλας, η καταλήστευση του δημοσίου χρήματος και η διαφθορά παρουσιάζουν παρατεταμένη ανθοφορία, ενώ η εθνική κυριαρχία ελαχιστοποιείται διαρκώς, λόγω της υποδούλωσης της χώρας στο Δ.Ν.Τ. και την Τρόικα, εξαιτίας του ενδοτισμού του μνημονιακού δίδυμου ΠΑΣΟΚ-ΛΑ.Ο.Σ, το οποίο μετά από 2 χρόνια τυφλής υπακοής στον ξένο παράγοντα, έδεσε την Ελλάδα πισθάγκωνα και ανάγκασε τον Πρόεδρο της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά, να ψηφίσει τη νέα δανειακή σύμβαση, μην έχοντας άλλη επιλογή, ερχόμενος σε βαθιά συνειδησιακή σύγκρουση.
Τα δεινά της Ελλάδος οφείλονται σε μεγάλο βαθμό, στις πολιτικές προσωπικότητες συγκεκριμένης εμβέλειας που ευρίσκονται στο προσκήνιο και το παρασκήνιο τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για τους λεγόμενους «επαγγελματίες» της πολιτικής, που όμως κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, δρουν ερασιτεχνικά.
*--Δρουν ερασιτεχνικά όσον αφορά την εξεύρεση λύσεων στα δυσεπίλυτα προβλήματα του λαού. Αντιμετωπίζουν με φαυλότητα και νοοτροπία παιδικής χαράς, μείζονος σημασίας ζητήματα, θεωρώντας προφανώς ότι η εξάσκηση της πολιτικής έχει σχέση με το κυνήγι το ψάρεμα, το γήπεδο, τη νυκτερινή διασκέδαση.
Αν και ερασιτέχνες, δεν δείχνουν να αγαπούν το «χόμπυ» τους, την πολιτική.
Επιδεικνύουν επαγγελματισμό, χρησιμοποιώντας σε μεγάλο ποσοστό θεμιτά και αθέμιτα μέσα, μόνο όταν πρόκειται για ενθυλάκωση μιζών και όταν προκηρύσσονται εκλογές, προκειμένου να διατηρήσουν το βόλεμα της βουλευτικής ή υπουργικής καρέκλας, ώστε να μην μας στερήσουν την αποκρουστική παρουσία τους. Αλοίμονο στους πολιτικούς που δεν ακολουθούν αυτή τη γραμμή, πηγαίνοντας κόντρα στα κελεύσματα της Νέας Τάξης. Το σύστημα τους περιμένει στη γωνία και συνήθως τους εξολοθρεύει.
Το φαινόμενο του ερασιτεχνισμού στην πολιτική, είναι προϊόν του γεγονότος, ότι η πλειονότητα αυτών των ανθρώπων δεν έχει δουλέψει ποτέ. Δεν έχουν κολλήσει ούτε ένα ένσημο, είναι υπηρέτες εξωγενών και αντεθνικών παραγόντων και γνωρίζουν ότι χάρη σε αυτήν την υποταγή τους, η πολιτική τους πορεία είναι προκαθορισμένη. Δεν έμαθαν ποτέ να διοικούνται, «γνωρίζουν» όμως να διοικούν και εξαιτίας του ότι τυγχάνουν στον ιδιωτικό τους βίο ανεπάγγελτοι, δεν δύνανται να διακρίνουν τη διαχωριστική γραμμή που ξεχωρίζει τον επαγγελματισμό από τον ερασιτεχνισμό.
Αυτό το μοντέλο πολιτικών νάνων που εξέθρεψε κατά γενική ομολογία το σύστημα ΠΑΣΟΚ, είναι πλέον κουραστικό και απηρχαιωμένο. Ο λαός αναζητά πολιτικούς με αποφασιστικότητα, διορατικότητα, πολιτική οξυδέρκεια, όρεξη για δουλειά, που δεν έχουν δουλείες και αποπληρωμή προσωπικών και πολιτικών γραμματίων στη Νέα Τάξη, ανθρώπους της βιοπάλης, αποφασισμένους να υπερασπιστούν την Πατρίδα και τα ιδανικά τους. Θέλουμε πολιτικούς που θα αγκαλιάζουν τον πολιτικό τους ρόλο με αγάπη και πάθος και θα αντιμετωπίζουν τα προβλήματα του λαού με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Θέλουμε πολιτικούς με όραμα και όχι «δημοσίους υπαλλήλους» που η ενασχόλησή τους με την πολιτική θα στοχεύει στην καταπολέμηση της προσωπικής τους ανεργίας. Ο συνειδητοποιημένος πολιτικός πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του, ανά πάσα στιγμή εκτός πολιτικής, προσφέροντας στον πολίτη για όσο καιρό θα είναι ταγμένος να τον υπηρετεί. Μέσα στη σημερινή οικονομική δίνη που διαλύει τη χώρα, η αντικατάσταση του πολιτικού προσωπικού των ελληνικών κομμάτων, λόγω «αστοχίας υλικού», είναι υποχρεωτική. Το ίδιο ασφαλώς πρέπει να συμβεί και στη Ν.Δ., στις περιπτώσεις που χρειάζεται και ο Αντώνης Σαμαράς έχει αποδείξει ότι έχει τη βούληση να το πράξει. Είναι επιτακτική ανάγκη, η Ν.Δ., αν θέλει να έχει μακρά κυβερνητική διάρκεια, να πορευτεί ως κόμμα, στο δύσκολο δρόμο για την Ελλάδα, πολιτικά υγιής και απαγκιστρωμένη από βαρίδια του παρελθόντος που πρόδωσαν της αρχές και την ιστορία της Παράταξης, δίνοντας τη σκυτάλη σε νέα άφθαρτα πρόσωπα, που θα πληρούν τις προϋποθέσεις να φανούν χρήσιμα στον τόπο και θα έχουν τις ικανότητες να παράξουν έργο, επιτυγχάνοντας σ’ ένα άτυπο, πλην όμως ουσιαστικό τεστ που θα περιλαμβάνει ένα πλέγμα ιδεολογικο-πολιτικών, επαγγελματικών και ηθικών κριτηρίων. Πρόσωπα τα οποία θα αποκτήσουν αξιώματα, όχι μόνο για την ικανοποίηση φιλοδοξιών, αλλά πρωτίστως για να συμβάλλουν όσο αυτό είναι εφικτό, στην αναδιοργάνωση της κοινωνίας, στην προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων του λαού, στην αναστήλωση της Εθνικής Υπερηφάνειας και στην Σωτηρία της Ελλάδας μας από τα βαρβαρικά ένστικτα των «εταίρων» μας. Μια Σωτηρία που θα επιτευχθεί αφενός μεν με τη διατήρηση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, όχι όμως με οποιοδήποτε κόστος, αφετέρου δε, με την σύναψη γεωπολιτικών συμμαχιών, με δυνάμεις που επιθυμούν να ταυτίσουν τα οικονομικογεωστρατηγικά τους σχέδια, με τα δικά μας συμφέροντα. Ήλθε επιτέλους η ώρα, να αλλάξει πρόσωπο και δομή η πολιτική και από «τέχνη» της μίζας, της αρπαχτής, της κωλοτούμπας, της φαυλότητας και του ραγιαδισμού, να μετατραπεί σε τέχνη για την υλοποίηση του ανέφικτου. Αρκεί να απομονωθούν οι δολοφόνοι του αυτονόητου και του εφικτού.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜ.Τ.Ο. Ν.Δ.
ΑΣΣΟΥ-ΛΕΧΑΙΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
ΤΟΜΕΑΡΧΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΝΟΔΕ Ν.Δ. ΚΟΡΙΝΘΙΑ
Γράφεις φίλε Ανδρέα, "ανάγκασε τον Σαμαρά να ψηφίσει την νεα δανειακή σύμβαση, μη εχοντας αλλη επιλογή, ερχόμενος σε βαθειά συγκρουσιακή σύγκρουση". Σωστά. Ομως πρέπει να τονιστούν: 1) Οτι καλά το πήγαινε ο Σαμαράς ως αντιμνημονιακός, δύσκολα θα μπορούσε να το συνεχίσει, 2) Εδεσε όμως ο Παπανδρέου χειροπόδαρα την Ελλάδα και τους Ελληνες με τις ανύπαρκτες διαπραγματεύσεις, 3) εφερε τον Σαμαρά στο δίλλημα "χρεοκοπία ή πτωχευση", "Ευρώ ή δραχμή", "ελπίδα ή χάος". 4)Στη συγκυβέρνηση που επεδίωξε και συμμετείχε ο Καρατζαφέρης, το έκανε για να φέρει τον Σαμαρά στην ίδια ακολουθούμενη πολιτική με τον Παπανδρέου για να μπορεί να το "χτυπάει" και να του στερήσει την επιδιοκόμενη αυτοδυναμία. Τις κολοτούμπες που κάνει ο Καρατζαφέρης τις κάνει γιατί δεν εχει προτάσεις, δεν θα κυβερνήσει ποτέ και προσπαθεί να διαλύσει το δικομματικό πολιτικό σύστημα. Χειρότερος και πιο επικίνδυνος απο τον Τσίπρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή