ΜΕ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ - ΑΝΕΚΔΟΤΑ, ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΦΙΛΟΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟ "ΠΑΚΕΤΟ ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑΣ"...!!!

 ΤΟ... ΜΕΓΑΛΟΠΝΟΟ ΣΧΕΔΙΟ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΤΡΟΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: "ΔΑΝΕΙΣΤΕΙΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΚΟΨΕΤΕ ΚΑΙ... ΠΕΡΙΚΟΨΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΑΝΕΙΣΤΕΙΤΕ!"...!!!

Γράφει η Εύα Γιαννοπούλου
Φοιτήτρια Νομικής Αθηνών

Με μια απλή υπογραφή, και υπό το "κάλυμμα" της διαπραγμάτευσης, υπογράφηκε κατόπιν ασφυκτικών πιέσεων από τους Ευρωπαίους και νέα δανειακή σύμβαση, πάλι "σωτήρια", πάλι "απαραίτητη για την αποτροπή της πτώχευσης".

Και μιλώντας βέβαια για διαπραγματεύσεις, μόνο ειρωνικά χωρεί η χρήση του όρου, καθώς όλα όσα επιδίωκε να επιτύχει η Τρόικα στη χώρα, επιβλήθηκαν άνευ όρων: οικονομική επέμβαση στον ιδιωτικό τομέα, επιβολή δυσμενών εργασιακών ρυθμίσεων, και κυρίως ακραία μείωση του ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ εργασιακού κόστους, που ήταν και το κυρίαρχο μέλημα από την πρώτη μέρα της εμφάνισης της στο ελληνικό προσκήνιο. 
Και πώς άλλωστε θα μπορούσε η χώρα να διαθέτει διαπραγματευτική δύναμη, όταν με το πρώτο μνημόνιο ο Γιώργος Παπανδρέου δεσμεύτηκε ενυπογράφως να λαμβάνει δάνεια ΜΟΝΟ από την Ευρώπη, παρέχοντας το "μονοπώλιο" σε Γερμανία και Γαλλία να μας ενισχύουν οικονομικά. 
Δεδομένης,λοιπόν, αυτής της εκούσιας παράδοσης της οικονομικής ανεξαρτησίας της χώρας, πώς θα μιλήσει κανείς για δικαίωμα διαπραγμάτευσης και για δημοκρατικές διαδικασίες με σεβασμό της ισότητας των κρατών, όταν με κρατική δέσμευση δεν υπάρχει εναλλακτική λύση?
Όσον αφορά τα μέτρα, ας σημειωθεί για άλλη μια φορά η ρητή επιταγή του Δικαίου της Ε.Ε. να προηγείται δημοσιονομικός έλεγχος πριν την επιβολή δυσμενών μέτρων που βαραίνουν τους πολίτες του κράτους ατομικά. 
Πώς υφίσταται, όμως, ουσιώδης τέτοιος έλεγχος, όταν η Ελλάδα δανείζεται αθρόα, κι όμως κανένας πολιτικός παράγοντας δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι τα "πακέτα πανωλεθρίας" της Ευρώπης όχι μόνο θα αποτρέψουν την πτώχευση, αλλά και θα οδηγήσουν σε οικονομικοκοινωνική ανάπτυξη? 
Ποιο είναι, δηλαδή, το μεγάλο σχέδιο? 
Δανειζόμαστε για να περικόψουμε, και περικόπτουμε για να δανειστούμε?
Άλλωστε, είναι φανερό ότι όταν με μέτρα βαθαίνει η κρίση, διογκώνεται το έλλειμμα, απειλείται στάση πληρωμών και χρεοκοπία, τότε δεν πρόκειται για μέτρα εξυγίανσης, αλλά για μέτρα προστασίας των δανειστών, προκειμένου να πληρωθούν τα ιλιγγιώδη τοκοχρεωλύσια των δανείων που τόσο απλόχερα παρέχουν στην τόσο χειραγωγήσιμη Ελλάδα. 
Το αποτέλεσμα αυτών των φυσικά σκοπίμως νηπιακών σε λογική κινήσεων είναι πλέον αυταπόδεικτο: η χώρα έχει όχι μόνο παραχωρήσει την κρατική της κυριαρχία μέσω των μνημονίων, αλλά και συμπεριφέρεται πια ως εχθρός των πολιτών της, καταλύοντας θεμελιώδεις προστατευτικές διατάξεις του εργατικού δικαίου, απειλώντας την ανθρώπινη διαβίωση με φορολογικές επιβολές συνυφασμένες με το ζωοποιό αγαθό του ηλεκτρικού ρεύματος,και καθιστώντας εν γένει την εργασιακή,οικονομική και φυσική επιβίωση μια αληθινή μάχη. 
Να, λοιπόν, γιατί ο Έλληνας κάνει την εμφάνισή του ξανά στις πλατείες, αναζητώντας τη χαμένη του φωνή και δύναμη: 
γιατί πώς μπορείς να επιβάλεις σε ένα λαό να καταστραφεί εκουσίως, για να προστατεύσει τα κεφάλαια και τα αδίστακτα συμφέροντα των τοκογλύφων δανειστών του...