«ΛΑΦΥΡΟ» Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ.;;;

ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΕΣ-ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ-ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ-ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ...!!!

Γράφει ο Νίκος Σχοινάς
π. Γενικός Δ/ντής του ΛΑ.Ο.Σ

Καθημερινή διαπίστωση όλων των πολιτών 
είναι ότι οι πολιτικοί που καλούνται στα τηλεοπτικά ΜΜΕ (πρωινές και βραδινές εκπομπές) εμφανίζονται να μη έχουν καταλάβει

τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα, στην Ελλάδα. 
Αλληλοκατηγορούνται για τις ευθύνες του καταντήματος της χώρας, λιβανίζουν τους αρχηγούς τους και μοιάζουν σαν να ήρθαν μόλις χθες στην Ελλάδα, ενώ αυτοί κατά κύριο λόγο κατάντησαν την Ελλάδα πτωχή με τα πελατειακά τους καμώματα και άλλα τέτοια. 
Οι Αρχηγοί των κομμάτων απεκδύονται πάσης ευθύνης με φτηνές δικαιολογίες,  ο μεν Παπανδρέου, ότι βρήκα «καμένη γη», ενώ διατεινόταν ότι «λεφτά υπάρχουν», ο δε Σαμαράς, ότι τώρα που έγινε αρχηγός θα εφαρμόσει πρόγραμμα σωτηρίας, ενώ υπέγραψε επιστολή που τον καθιστά εν δυνάμει Πρωθυπουργό «υπό κηδεμονία» και ο τρίτος της παρέας ο Καρατζαφέρης εμφανίζεται εκ του ασφαλούς σε ρόλο ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων, δεν χάνει ευκαιρία να ηθικολογεί ως σύγχρονος Κοσμάς ο Αιτωλός, παίρνει σβάρνα τα κανάλια και προτείνει ή προφητεύει παριστάνοντας τον σοφό και τον παντογνώστη και να παραδίδει μαθήματα καλής διακυβέρνησης στον Πρωθυπουργό. 
Με άλλα λόγια θεωρούν και την πολιτική και την εξουσία «λάφυρο» στα χέρια τους και στις ορέξεις τους, ή τσιφλίκι τους τουρκιστί. 
Κι όμως και οι τρείς τους θέλουν να κυβερνήσουν. Ο Παπανδρέου δυσκολεύτηκε να πετάξει «τα αναμμένα κάρβουνα» από τα χέρια του, αλλά το έκανε. 
Ο Σαμαράς στέγνωσε το στόμα του να λέει και να ζητάει εκλογές και περιμένει την ώρα που θα πιάσει αυτός «τα αναμμένα κάρβουνα» στα χέρια του και τότε μάλλον θα αναθεματίζει το «λάφυρο» που του έλαχε. 
Ο Κατρατζαφέρης είναι υπερήφανος, που και ως «τσόντα» και με ελάχιστες αρμοδιότητες συγκυβερνάει και θεωρεί, ότι επιτελεί «θεάρεστο και πατριωτικό» έργο και οι υπουργοί του και τα φερέφωνα τους θριαμβολογούν, λέγοντες, ότι «ο πρόεδρος τόπε και τόκανε ότι θα κυβερνήσει».
Είναι αλήθεια ότι ο Καρατζαφέρης με το κόμμα του έκανε μεγάλη προσπάθεια να συγκυβερνήσει, ενώ υποσχόταν, ότι θα Κυβερνήσει. Που σημαίνει ότι:
μεθόδευσε την προβολή και παρουσία στα ΜΜΕ, στη Βουλή και αλλού για να εκπέμψει της ηθικολογίες τους, να «καταπλήξει» με τον άκρατο λαϊκισμό και να κάνει τις αμέτρητες κολοτούμπες του. 
ξέχασε στην πορεία για συγκυβέρνηση τις ακροδεξιές θέσεις του (μετανάστες, ΜΟΜΑ, κλπ), διόρθωσε επανειλημμένα την απροσδιόριστη ιδεολογία του μέχρι να καταλήξει στον ακατανόητο «Πατριωτικό παρεμβατισμό» που μοιάζει με τις μπαρούφες, όπως  την «Επανίδρυση του κράτους» του Καραμανλή, την «επανεκκίνηση της οικονομίας» του Σαμαρά και το «λεφτά υπάρχουν» του Παπανδρέου.
διεκδίκησε την συγκυβέρνηση με οποιοδήποτε πολιτικό τίμημα. 
Επεδίωξε αρχικά να συμπράξει με Καραμανλή, ο οποίος δεν ήθελε συνεργασία με «τα άκρα». Επόμενο βήμα η κατανόηση και το «ευήκοον ους», που έβρισκε  στον Παπανδρέου, για να φτάσει στην υπερψήφιση του μνημονίου, μέχρι να καταλάβει ότι κι αυτός τον χρησιμοποιεί για να γίνει σφοδρά αντιμνημονιακός, ώσπου ήρθε η ώρα να μοιραστούν οι υπουργικές καρέκλες κι έτρεξε να πάρει κι «ας πάει και το παλιάμπελο» προκειμένου να συμφωνήσει και να υπερψηφίσει τις συμφωνίες Παπανδρέου. 
Στην σημερινή τρικομματική συγκυβέρνηση, η οπία λειτουργεί για τον Καρατζαφέρη ως άλλη «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», γίνεται ο εξαγνισμός από τους ακροδεξιούς χαρακτήρες, τις κολοτούμπες, τις λαϊκίστικες κορώνες και τα τοιαύτα. 
Παράλληλα με τους υπουργοποιηθέντες επιχειρούν να  καταγράψουν πολιτικό – Κυβερνητικό έργο, αν μπορέσουν, για να συμμετάσχουν πιο δυνατά στην μετεκλογική μη αυτοδύναμη Κυβέρνηση, που πιθανολογείται, και η οποία θα είναι Κυβέρνηση συμμαχιών. 
Τέτοια συγκυβέρνηση μετεκλογικά θα έχει συνέχεια δυστυχώς τόσο για τον πρώτο των εκλογών, τον Σαμαρά, όσο και για την Ελλάδα.