Γράφει η Εύα Γιαννοπούλου
Φοιτήτρια Νομικής Αθηνών
Οι ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων μηνών στο οικονομικοπολιτικό σκηνικό της Ευρώπης αποδεικνύουν ότι η "κρίση" για την οποία γίνεται λόγος τόσο καιρό υποκρύπτει την αναπόφευκτη κατάρρευση ολόκληρου του διακρατικού σχήματος της Ε.Ε.,
με τις χώρες - μεγαθήρια της Ευρώπης να βρίσκονται ένα βήμα πριν την οικονομική διάλυση.
Όπως όλα δείχνουν, η ευρωπαϊκή συνοχή και δύναμη στην οποία είχαν επενδύσει όλες σχεδόν οι χώρες του δυτικού κόσμου μέρα με τη μέρα ξεφτίζει, οδηγώντας τις χώρες που παραμένουν στο θεσμό της ΕΕ να "βουλιάξουν μαζί με το καράβι".
Όσο για την Ελλάδα, ας είμαστε ειλικρινείς: η χώρα δεν βυθίστηκε στην ύφεση ξαφνικά, αλλά ήταν καταδικασμένη σε πτώχευση από τη στιγμή που η "ομοσπονδία πολιτικών δολοφόνων" Σιμίτη - Παπαδήμου - Χριστοδούλου αποφάσισε να την εντάξει με παραποιημένα λογιστικά νούμερα στην ΕΕ, όντας οικονομικά εξαρτημένη από διεθνή δάνεια και γενικώς ανέτοιμη να ακολουθήσει τις χώρες - κολοσσούς.
Μάλιστα! Ο ίδιος άνθρωπος που προβάλλεται σήμερα ως μεσσίας, και αγιοποιείται ως προς τις ικανότητες και τις προθέσεις του με τη θέση του ως Πρωθυπουργού, συνετέλεσε στην "κομπίνα" Σιμίτη και οδήγησε την χώρα στη σημερινή οικονομικοκοινωνική κατάσταση, και μάλιστα με δεξί χέρι τον κ.Χριστοδούλου, ως επικεφαλής της επιτροπης διαχείρισης του ελληνικού χρέους!
Ειρωνία της τύχης ή λοιδωρία της νοημοσύνης του Έλληνα?
Εν πάσει περιπτώσει, αξίζει να επισημάνουμε ότι η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων δεν αποτελεί θεωρητική επινόηση των προσφάτων καιρών, αλλά συνήθη πρακτική ολόκληρων δεκαετιών.
Για χρόνια τα "δυνατά χαρτιά" της ΕΕ με το πρόσχημα της αμοιβαιότητας έκαναν "χορό" προαγωγής ιδίων συμφερόντων και επέβαλλαν έναν άτυπο καθεστωτικό ζυγό στα μικρά και αδύναμα κράτη.
Αυτό συνέβη και με την Ελλάδα: αφού φρόντισαν να την εξυγιάνουν βραχυπρόθεσμα με υψηλότοκες δανειοδοτήσεις, και να τη συμπεριλάβουν στην νομισματική ενότητα του ευρώ, κατέστησαν τις διακρατικές της σχέσεις τόσο λοιμωδώς αδιάσπαστες και με δεσμούς τέτοιας εξάρτησης, ώστε μοιραία να καταστεί η χώρα το πεδίο εφαρμογής κάθε τοκογλυφικού και κερδοσκοπικού σχεδίου των Ευρωπαίων.
Βέβαια, και οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν είναι άμοιρες ευθυνών. Αντίθετα, όλοι οι πρωθυπουργοί από την εποχή του αειμνήστου Παπανδρέου αποτελούσαν τη βιτρίνα της κρατικής πρωτοβουλίας και ανεξαρτησίας, ενώ πίσω από τα προσχήματα ήταν οι πιστοί θεματοφύλακες των συμφερόντων της διεθνούς κοινότητας.
Η ειδοποιός διαφορά των προηγούμενων κυβερνήσεων από την πιο πρόσφατη του Γ. Παπανδρέου?
Για πρώτη φορά ένας Πρωθυπουργός έδειξε τόσο πρόδηλα ότι είναι ένα εκτελεστικό όργανο της ευρωπαϊκής βούλησης, θυσιάζοντας τον ίδιο του το λαό στο βωμό των διεθνών σκοπιμοτήτων, με τέτοιο μάλιστα τακτικισμό και συνέπεια, ώστε να μη διστάσει να εμφανίσει την Ελλάδα φτωχότερη, ώστε να την παραδώσει ακώλυτα και άνευ όρων στα χέρια των τοκογλύφων του ΔΝΤ.
Και καθότι αναφερόμαστε στην σημερινή ύφεση, θα ήταν ορθότερο να μιλησουμε όχι απλά για οικονομική, αλλά καλύτερα για νομισματική υποχώρηση, καθώς τα κράτη που βυθίζονται είναι όσα έχουν προσχωρήσει στα βαριά νομισματικά καθεστώτα του ευρώ και του δολαρίου κατά κύριο λόγο.
Βλέπετε, στο σημείο αυτό η Ευρώπη έπεσε θύμα του ίδιου της του παιχνιδιού που τη στήριζε τόσα χρόνια, γιατί οι ίδιοι οι επενδυτές που στήριζαν την οικονομική της ευρωστία δέσμευαν παράλληλα σε Ελβετία, Λιχνενστάιν και γενικώς οφ σορ τεράστια αποθεματικά, στερώντας τα από τη διεθνή αγορά.
Όλα αυτά, μαζί με τις κερδοσκοπικές κομπίνες των διεθνών τραπεζών αποδυνάμωσαν το ευρώ σε τέτοιο βαθμό, ώστε σήμερα να απειλείται με κατάρρευση.
Πώς, λοιπόν, Έλληνα, να τα βάλεις με τα μεγάλα κεφάλια του διεθνούς οικονομικού κεφαλαίου?
Πώς να αντιταχθείς σε ένα πολύπλοκο και ισχυρότατο κεφαλαιοκρατικό σύστημα, όταν αυτό απειλεί να σε καταπιεί προκειμένου να διασωθεί?
Μην τα βάζεις με τη διεθνή αγορά, αυτή είναι η δίνη.
Ποιοι όμως σε έριξαν μέσα σε αυτή, χωρίς να σκεφτούν αν μπορείς να κολυμπήσεις?
Αυτό μόνο σκέψου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου